Regelmatig zal onder het pseudoniem ‘Scheidssie’ een column worden geschreven over de scheidsrechter in het Achterhoekse amateurvoetbal.
Scheidsie en de verjaardag van de kleinzoon
“Opa, kom je zondagmiddag ook op mijn verjaardag?”
“Natuurlijk jongen, ik ben er rond 5 uur”.
“Dan pas?’ zegt een duidelijk teleurgestelde jarige Lucas/Levi/Luuk/Finn.
“Maar je weet toch dat opa altijd zondagmiddag moet fluiten?”
“Jawel, maar al die andere opa’s van mijn vriendjes hoeven nooit te fluiten!”
Toch is het verhaal van deze opa zeker niet uniek. In een tijd waarin uitspraken worden gedaan als “60 is het nieuwe 50” en “70 is het nieuwe 60” zijn de oudere senioren gelukkig ook nog steeds actief. De gemiddelde leeftijd van de scheidsrechters stijgt al jaren, hoewel er gelukkig de laatste jaren door de aandacht voor popsterren Bas en Björn meer jongeren kiezen voor een carrière of hobby als scheidsrechter.
In het onderste deel van de arbitragepiramide is de gemiddelde leeftijd echter al behoorlijk hoog. Deze scheidsrechters zijn na een aantal stapjes terug op het niveau aangeland waar zij met hun grote ervaring, voetbalinzicht en mensenkennis nog prima hun wedstrijden kunnen fluiten èn in de hand houden. Zij zijn fitter dan menig voetballer in de kelderklasse en zijn zeker serieuzer bezig met de wedstrijd. De scheidsrechter wil op iedere leeftijd nog zich inspannen om 40 (deels geblesseerde) voetballers en begeleiders hun wekelijkse uitje te kunnen bieden. Daarbij realiseren zij zich altijd dat als je wil dat iedereen het met je eens is, je geen scheidsrechter had moeten worden. Zeker in deze tijd zijn in iedere klasse de VAR-tekens, dan wel de vragen om doellijntechnologie in bijna iedere wedstrijd te bewonderen. Het is ook goed om te beseffen dat de scheidsrechter er niet is om de spelers dwars te zitten, maar er juist voor te zorgen dat de wedstrijd eerlijk verloopt. Want er is toch niemand die blij wordt van oneerlijk verlopen wedstrijden? En daarbij hebben we met zijn allen deze grote groep scheidsrechters nog iedere week hard nodig om iedere wedstrijd van een onpartijdige leiding te kunnen voorzien.
“Ja, daar komt opa aan!”, juicht de jarige Job en de ietwat stijf lopende opa wordt door hem en zijn kleinere broertje bestormd en omhelst.
“Was het leuk, opa? En wie heeft er gewonnen? En hoeveel rode kaarten heb je uitgedeeld?”
“Het was een gelijkspel en ik heb maar 2 gele kaarten hoeven uitdelen, toen spelers zich even niet konden beheersen en met elkaar een potje sumoworstelen probeerden na te doen. Maar na de wedstrijd was iedereen blij dat ze lekker hebben kunnen voetballen. Alleen heeft opa nu wel wat stijve benen”.
“Wil je dan een LPG, opa? En dan krijg je volgende maand met jouw 70e verjaardag van mij wel een wandelstok!” zegt de jarige Job grijnzend.
Dus als we de volgende keer een oudere senior als scheidsrechter het veld op zien lopen, die misschien ook wel op de verjaardag van 1 van zijn vele kleinzonen had kunnen zitten, behandel hem met respect. En noem hem dus geen “Scheidsie”.