Het is alweer even geleden dat u een bijdrage van mijn hand hebt kunnen lezen. De afgelopen jaren waren als gevolg van het rotvirus rommelig te noemen en dan schiet het er wel eens bij in. Inmiddels zijn we al goed opgeschoten in de competitie 2022-2023 en breekt nu de fase aan waarin de beslissingen gaan vallen en dus ook de spanning voor trainers en spelers gaat toenemen.
Zeker in een seizoen met versterkte degradatie zijn er nog heel wat ploegen die zowel hopen te promoveren als vrezen te degraderen. Waar eerder in de competitie het nog belangrijk was een verzorgde pot voetbal op de mat te leggen, wordt het nu steeds meer “het doel heiligt de middelen” of zelfs “vrouwen en kinderen eerst”.
In het betaalde voetbal zien we helaas de uitwassen met het publiek, maar ook op de amateurvelden merken we steeds vaker dat het publiek het beter denkt te weten dan de scheidsrechter. Het geschreeuw wordt naarmate de competitie vordert ook steeds luider en dat heeft ook weer effect op de spelers en staf van de teams. Zelfbeheersing is dan een gave die bij het ene team groter is dan bij het andere team. Trainers en spelers vragen, roepen of schreeuwen dan soms om een verklaring, waarna ze de uitleg niet accepteren of niet begrijpen, maar uiteindelijk gaat daar de man in het traditionele zwart over.
Afgelopen weekend was Scheidsie de leidsman bij een wedstrijd in de kelderklasse van het amateurvoetbal. Als je bij die wedstrijd wisselspeler bent, dan ben je wellicht niet het grootste talent van het team, maar dat hoeft dan blijkbaar geen beletsel te zijn om je mening over het beoordelingsvermogen van de scheidsrechter alsmaar te ventileren. Als de speler dan verbaasd is over de gele kaart die hem uiteindelijk als waarschuwing wordt voorgehouden en tegen medespelers zegt dat hij toch niks geks zei, dan snapt hij niet dat het gaat om het gebrek aan respect. Blijkbaar ontbreekt thuis een spiegel om zo nu en dan eens in te kijken. Zijn medespelers waren overigens minder verbaasd, want het was waarschijnlijk niet zijn eerste en ook niet zijn laatste gele kaart wegens aanmerkingen op de leiding.
De komende 2 maanden komen de mooiste potjes voetbal er aan, zowel voor voetballers als voor scheidsrechters. De spelers hopen op misschien wel een 2e kampioenschap op rij of op een nacompetitieplek om promotie. En als je dan nacompetitie speelt om degradatie te voorkomen, dan kan dat ook uiteindelijk leiden tot een feestje. Ook voor scheidsrechters zijn die wedstrijden de kers op de spreekwoordelijke taart. Laten we met zijn allen een feestje maken van deze wedstrijden en ongeacht de uitslag elkaar feliciteren met de uitslag. En ongeacht de beslissingen van de scheidsrechter hem (of haar) bedanken voor de leiding en zijn inzet. Dan kan iedereen ook weer met een goed gevoel naar huis, ook Scheidsie.