De maand mei met de laatste competitiewedstrijden lijkt nog helemaal niet zo lang geleden. En de maand juni met de mooie en gezellige jeugd- en recreatieve voetbaltoernooien staan ook nog vers in het geheugen gegrift. En dan is het opeens midden augustus en staan de eerste oefenwedstrijden alweer in de agenda. En Scheidsie had het zich nog zo voorgenomen…. “Komend seizoen wordt mijn seizoen en ga ik vol voor promotie naar die hogere klasse, zodat ik nog meer mooie en uitdagende wedstrijden kan leiden”.
Maar net als bij menig voetballer is ook bij de scheidsrechters het vlees soms zwakker dan de geest. En met de zwakke geest kwamen de sterke excuses. Want bij een temperatuur van 40 graden is het natuurlijk niet verantwoord om een training te doen. En het gezin verdient in deze periode extra aandacht, al is het maar om weer bonuspunten voor het volgende seizoen op te bouwen. En natuurlijk was er net een buurt-BBQ gepland toen ik wilde gaan trainen en ook het weekendje weg met de vrienden viel net verkeerd in het trainingsschema. En toen moest de vakantie nog komen en was er helaas geen ruimte voor de hardloopschoenen in de toch al te volle koffer.
En dus komt Scheidsie begin augustus terug van vakantie en is het eigenlijk al te laat. Want zoals vrijwel iedere voetballer ook weet, is het afbreken van conditie veel makkelijker dan het opbouwen. Toch maar snel beginnen, maar ja. Eerst last van de knieën na een rondje hardlopen op de harde weg, dus de volgende keer maar op de racefiets. Daarna stijve kuiten na een iets te fanatiek rondje van 40 kilometer fietsen en dus weer een aantal dagen rust inbouwen. En dan vind je jezelf ineens weer terug op het veld en staan er 22 veel te fit ogende spelers vol verwachting te wachten tot je voor het eerst op de fluit blaast en het nieuwe seizoen kan worden afgetrapt. En als je dan na de rust enigszins stram het veld weer betreedt, blijken er nog een aantal extra fitte spelers ingebracht, zodat de voetballers op tijd hun rust kunnen pakken. Maar ja, dat zit er voor Scheidsie niet in. Hij zal de wedstrijd toch echt zelf moeten uitfluiten. En natuurlijk laat Scheidsie zich tijdens de wedstrijd niet kennen, hoewel hij ook wel weet dat dat ongemakkelijke gevoel in zijn kuiten makkelijk kan leiden tot kramp of een spierscheuring. Maar gelukkig haalt hij het eind van de wedstrijd ongeschonden.
Maar dan die volgende ochtend…. Wie heeft niet ooit boven aan de trap gestaan en zich afgevraagd hoe je in hemelsnaam beneden komt zonder collectief door je eigen gezin uitgelachen te worden over je duidelijk zichtbare fysieke tekortkomingen? En wie heeft ook alweer bedacht dat het handig was om op zolder te slapen, zodat je zelfs 2 trappen af moet? En dan weet je al dat er 3 dagen later weer een wedstrijd op het programma staat waar je tegen beter weten in “ja” op hebt gezegd, omdat je het fluiten gewoon te leuk vindt om te doen. Laten we het er maar op houden, dat verstand niet altijd met de jaren komt.
Dus als je eind augustus en begin september tijdens een van de vele plaatselijke kermissen en tentfeesten een moeilijk lopende scheidsrechter tegenkomt, heb dan vooral geen medelijden met hem. Geef hem maar een drankje met de bijbehorende goede raad volgend jaar eerder te beginnen met zijn voorbereiding. Zodat Scheidsie weet dat ook voetballers, ook al lachen ze hem op dat moment uit, het beste met Scheidsie voor hebben.